Wederom op een mooie tijd wakker, half acht. Na het douchen en aankleden naar de zelfde bakkerij als gisteren, want je kunt hier ook ontbijten. Het bleek dat niet alleen wij dat wisten, maar een heleboel anderen ook. Wat resulteerde in een wachttijd van 20 minuten alvorens we konden gaan zitten. Maar het was het wachten wel waard, Margreet had pancakes met blueberries en banaan, en Bene bacon and eggs, sunny side up en een aardappelomelet. Sunny side up betekent met hele dooier. Daarna nog weer wat boodschappen, en weer tanken, niet dat de tank al leeg was, maar op de rit die we vandaag gaan doen zijn niet heel veel tankstations, en die er zijn zijn bijna vanzelfsprekend duur.
Hierna ving de reis aan en zijn we richting Death Valley getrokken. Eerst nog onderweg na een kilometer of veertig op zoek naar de plek waar de coverfoto van U2’s Joshua Tree album is geschoten en daarna de eerste stop, Father Crowley Point, een overview in een canyon, met mooi uitzicht, regelmatig vliegen er ook straaljagers door deze canyon, maar wij vertrokken net te vroeg, na zo’n twee minuten rijden hoorden we ze vliegen,wel jammer. Vervolgens ga je dan echt de woestijn in, over het gebergte dat daar nog voor ligt, en waar je ook waarschuwingsborden ziet als: zet je airconditioning uit, wat goed te begrijpen is, op een gegeven moment kon de auto niet harder dan 40 mile, met gas volledig ingetrapt, als ie dan ook nog de airco moet bedienen kan ik me voorstellen dat ie warmloopt. In Death Valley zelf zijn we eerst naar Badwater Basin gereden. Hadden we gisteren nog zicht op Mount Whitney, de hoogste berg van het Amerikaanse vasteland, Badwater Basin is met zijn 85 meter onder zeeniveau het laagste punt van Amerika. Rond het tijdstip dat we daar waren, tien over één was de temperatuur daar 46 gr. C. We zijn dus ook maar heel kort de auto uitgeweest om hier te kijken en wat foto’s te maken. Daarna door naar Artist’s Palette, een uitkijkpunt op bergen waar je veel kleuren in kunt vinden, bruin, rood, groen, etc. Je komt daar via de Artist’s Drive, een eenrichtingsweg die alleen al de moeite waard is. Daarna nog naar Zabriskie’s Point, ook een uitzicht op een plaats waar vroeger nog onder andere bauxiet werd gewonnen. En toen werd het tijd om naar Las Vegas te vertrekken. Onderweg nog even aan voor een snelle hap, elk een hotdog. Tegen half vijf reden we dan de befaamde Las Vegas Strip op, eigenlijk net even te vroeg voor al het lichtgeweld dat ‘s avonds plaatsvind, maar dat komt ook nog wel goed. We zitten de eerste nacht in het Golden Nugget in Downtown Las Vegas, en dat is een belevenis op zich. De allereerste keer Valet Parking, de allereerste keer de koffers door de bellboy naar de kamers gebracht, en wat verder nog bij dergelijke hotels komt kijken. Aangezien ons hotel aan Fremont Street zit hebben we ook nog genoten van de Fremont Street Experience, dit is een doorlopende licht en geluid show in een overdekte straat. Naast deze experience is vandaag aan de overkant van de straat een openlucht concert genaamd Las Vegas House Party, en hebben we daar nog even staan luisteren naar Funky Called Medina van Tone Loc, toch is dit niet de video van de dag geworden. Het is niet gelogen, toen men ons vertelde dat Las Vegas een overweldigende indruk op je achterlaat.
Gereden mijlen \ kilometers: 300 mile \ 482 kilometers
Temperatuur: gemiddeld 40 gr. C.
De video van de dag:
Mooooi hoor!!!