Beijing

Nadat we zowaar uit konden slapen was de afspraak om half tien beneden. Toen eenieder er was ging het richting caffe Bene voor een ontbijtje. Daar hadden ze even niet opgerekend leek het. Dus stonden we al met al tegen elf uur weer buiten en splitsen we op. De dames en Pieter gingen de kunst van het betere shoppen in praktijk brengen en Gijs en Bene gingen op zoek naar de vergeten pareltjes die we de afgelopen week nog niet hadden gevonden of gezien. Over het winkelen kan ik hier kort zijn, alle dames zo goed als blut, en toch maar een die bepakt en bezakt het hotel weer binnenkwam. Onderweg kwam men ook nog langs de betere straatdelicatessen zoals daar zijn kwartels op een stok, levende schorpioenen op een stok, inktvis die ter plaatse werd bereid etc.
Ondertussen waren Gijs en Bene op pad gegaan naar de eerder deze week gemiste Temple Street. Dat was een goede keuze, we kwamen langs de tempel met de witte pagode en de tempel van de keizers van de opeenvolgende dynastieën. Twee tempels waar het heerlijk rustig was en veel te zien. Daarna via de Xei Bi Tiao hutongs op weg naar de metro om weer richting Plein van de Hemelse Vrede te gaan. Daar aangekomen zijn we gelijk richting de Verboden Stad gelopen met de bedoeling om deze zo veel als mogelijk van bovenaf te bekijken en fotograferen. Dit bleek in tegenstelling tot onze ervaringen gisteren toch heel goed mogelijk waardoor we al met al zo’n tweeënhalf uur hier hebben doorgebracht. De laatste maaltijd hebben we genuttigd bij the Grandma’s. Over de maaltijden gesproken, gemiddeld kostte ons dat ongeveer 100 RMB (€13,00) per persoon per keer.
De week samenvattend zou ik willen zeggen, ik hoop dat u een glimp heeft mogen opvangen van de vele indrukken die deze stad op ons heeft achtergelaten. Hartelijk dank voor het meelezen en wellicht tot een volgende keer. Ni Hao en Xièxiè.

Video van de Dag:

Nu het Chinese Nationale Congress dinsdag is afgesloten, en dientengevolge het Plein van de Hemelse Vrede weer iets toegankelijker is gaan we vandaag dit plein en de daar aan vastzittende Verboden Stad bezichtigen. Het Plein zal bij de meesten de grootste naamsbekendheid hebben door de studentenopstand van 1989. De foto van de eenzame student met boodschappentas voor de tank. Het is 880 meter lang en 500 meter breed, ik heb het nu uiteraard over het Plein en niet over de foto. En geloof me, dat is groot, bijvoorbeeld groot genoeg om een miljoen mensen op kwijt te kunnen. Op dit plein is de Hal van het Volk waar het congres werd gehouden, daar tegenover het Chinees National Museum en midden op het plein staat het mausoleum van Mao Zedong, ons eerste doel van vandaag. Uit de metro komend konden we gelijk aansluiten in de rij voor de Security Check. Om op het plein te komen? Ja, alleen om op het plein te komen. Daarna naar het Beijing Tourist Information centrum om de tassen in te leveren, want die mogen beslist niet mee. En vervolgens dan in de rij richting mausoleum, dan wordt eerst nog je paspoort gecontroleerd, nog een security check, waardoor een enkeling onder ons nu weet dat je ook geen fotocamera mee mag nemen, ook niet als hij niet werkt. En dan uiteindelijk bereik je de rij richting mausoleum. Om de vijftig meter langs deze rij kun je gele verse bloemen kopen die je bij het standbeeld van Mao kunt neerleggen. Deze bloemen worden regelmatig weggehaald en vervolgens kan de rij die een uurtje later langskomt deze kopen om ze bij het standbeeld …, etc. Zoals ik al verklapte kom je eerst in een hal waar een enorm beeld van Mao zittend in een stoel. Het doet denken aan het Lincoln monument in Washington. En daarna wordt je of links, of rechts langs dit beeld geleid en kom je in de kamer waar hij ligt opgebaard. Erg indrukwekkend is de stilte en het respect die je daar voelt. In 10 seconden ben je er langs en sta je buiten, want stilstaan is er niet bij. Dus de tassen weer opgehaald en richting de Verboden Stad. Hier woonden de verschillende keizers en verder was het voor niemand toegankelijk, vandaar de naam Verboden Stad. Ook hier kun je enkel tickets verkrijgen op vertoon van je paspoort. Nadat we dit hadden geregeld zijn we naar binnen gegaan. Je gaat door de poort waar een groot plein opduikt en een volgende poort waar een groot plein achter zit en een poort etc. We hadden allemaal na ongeveer tien minuten iets van, je beseft de grootsheid van dit geheel, maar het is allemaal te groot en teveel, en vooral het aantal bezoekers dat er rondloopt is teveel. Buiten gekomen zijn we opgesplitst in drie groepen, de jongste meiden gingen shoppen waar Chantal gisteren al geweest was. Gijs wou graag naar het National Museum en Jannie ging mee, en Margreet, Pieter en ondergetekende gingen naar de Wu Mart die tegenover ons vaste metrostation Dongsi zit. Om vijf uur kwamen we weer te samen in de hotellobby om toch weer eens Chinees te eten, ook Martijn meldde zich weer. De keus viel ditmaal op een goed bekend staande in de APM Mall die ook aan Wangfujing street zit. Deze mall beslaat zes verdiepingen en is 120.000 m3 groot. Het restaurant is gespecialiseerd in dumplings, heerlijk. Morgen splitsen we weer op, de dames gaan shoppen, en de heren gaan, hopend op minder smog, nog op pad om bepaalde foto’s te schieten.

De video van de dag is:

Het hotel

Vandaag, zoals gisteren verteld, hebben we verschillende zaken in Beijing zelf bekeken. We besloten ditmaal niet in het hotel te ontbijten maar ergens onderweg bij bijvoorbeeld caffé Bene of Starbucks. Het werd uiteindelijk een combinatie van een aantal zaken, elk bestelde waar hij zin in had. Na het ontbijt namen we de metro naar de Tempel van de Hemel. Dit is een van de vele tempels die je in Beijing gezien moet hebben. Er zijn diverse zaken in het bijbehorende park die je toch even moet beleven, zoals de plek die hier het centrum van de universe word genoemd en waar je dan toch even wilt hebben gestaan. Hierna zijn we met de metro naar de lama tempel gegaan. Dit is een boeddhistische tempel die op ons toch meer indruk maakte dan de Tempel van de Hemel. Lopend van de metro naar deze tempel kwamen we ook nog door zogenaamde hutongs. Dit zijn oude straten met hofjes waar soms huizen, soms krotten aan staan. Na deze hutongs en de lama tempel, en andere hutongs, kwamen we bij de Drum en Bell torens. Ook twee torens met veel historie. Helaas voor ons bleken deze torens deze hele week gesloten voor safety inspections. Het was ondertussen zo laat dat we twee taxi’s hebben gecharterd die ons naar het Arbeiders Stadion brachten. Ik hoor u denken; Arbeiders Stadion?, jazeker, want het bleek dat de lokale voetbalhelden Beijing Guaon een thuiswedstrijd speelden tegen Chongqing Lifan. Een topper, nummer 8 tegen nummer 12, die we niet mochten missen uiteraard. Zes van ons zeven gingen voor deze wedstrijd, en Chantal ging met Martijn op kledingjacht. De wedstrijd was onverwacht best goed, ik denk dat de thuisclub zich best in de eredivisie zou kunnen handhaven. Eindstand 1-0 door een penalty. Ook een opstootje met twee rode kaarten stond op het menu. Na de wedstrijd weer twee taxi’s geregeld en naar het hotel. Morgen staan onder andere het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad op het programma.

Video van de dag:

Ik kan vandaag kort zijn als ik hier zou proberen ons aller reactie op de muur weer te geven, mond open  en iedereen totaal stil. Zelfs een traan hier en daar ontbrak niet. Maar aangezien ik dan het gevoel zou hebben jullie tekort te doen zal ik iets meer over de dag vertellen.

We werden om acht uur opgehaald bij het hotel door Huang. Zij is een Chinese gids gespecialiseerd in de muur. Ze had een bus met chauffeur bij zich. In deze bus, normaal bestemd voor 14 personen zaten we dus zeer ruim. Door het Beijingse spitsverkeer reed de heer Wang ons naar de snelweg richting Jinshaling, een van de vier plaatsen waar je de muur kunt bekijken. We hadden voor deze locatie gekozen omdat deze bekend staat om z’n fotogeniekheid en tegelijkertijd toch de minst toeristische is. Op grote delen kom je zelfs niemand tegen. Huang gaf onderweg nog enige wetenswaardigheden over de stad Beijing, en voor de vaste lezers wil ik deze niet achterhouden, de stad meet van noord naar zuid 176 km. en van oost naar west 160 km. Het huidige aantal inwoners is 22 miljoen. Na zo’n tweeënhalf á drie uur rijden kwamen we bij Jinshaling aan. Daar bleek, onder andere door ernstige modderstromen, de hoofdingang gesloten, ook de wegen ernaartoe werd hard aan gewerkt. Maar de East Gate was wel open. Nu is er bij de hoofdingang een kabelbaan naar de top, maar helaas is die er niet bij de East Gate. Dat betekende dat we nu dus 1400 treden moesten beklimmen voor we bij de muur aankwamen. Laten we ons vasthouden aan de woorden van Mao Zedong dat je pas echt een held bent als je de muur hebt beklommen. En dan kom je dus boven en val je helemaal stil als je door de poort stapt en naar rechts, of links kijkt. Een aantal van ons is daarna over de muur nog verder gewandeld naar twee torens verderop. Ook daar is bijna elke stap weer verbazend. Maar ja, uiteindelijk moet je dan toch weer terug en dat hebben we dan maar gedaan, eerst weer 1400 treden, en vervolgens met de bus. Onderweg kreeg de chauffeur nog last van geeuwhonger dus stopten we nog bij een pracht van een lokale markt. Weer aangekomen in Beijing hebben we ons af laten zetten bij het Arbeiders stadion want er is morgen een wedstrijd in de Chinese Superleague en we willen kijken of we daar kaartjes voor kunnen scoren. Dat lukte vandaag nog niet, dus morgen nieuwe kansen. Maar daar vlakbij zit ook een brouwerij met restaurant en daar kon je volgens Martijn prima eten, burgers, steaks etc. Hij heeft niet gelogen. Morgen gaan we echt beginnen met sightseeing en staan een aantal toeristische locaties op de lijst.

Video van de dag: 

De reis bracht ons vandaag naar het Zomerpaleis, het buitenverblijf van enkele dynastieën keizers, maar vooral zo exorbitant gebouwd door Cixi, de laatste keizerin-weduwe, die het grootste deel van haar laatste jaren hier heeft doorgebracht. Rond een kunstmatig aangelegd meer is op 70.000 km2 een groot park aangelegd met allerlei tempels en verblijven. We hebben het hele park rondgewandeld en ons vergaapt aan de decadentie die je hier zou verwachten, en je wordt niet teleurgesteld. Zoals de naam buitenverblijf en de eerdere uitleg over de grootsheid van de stad Beijing al doet vermoeden duurt de metrotrip, vanaf ons hotel in hartje Beijing naar het Zomerpaleis drie kwartier. Aangekomen op plaats van bestemming is het eerst een kaartje kopen, entree 30 RMB (€3,85), maar voor 60 RMB heb je ook nog eens entree tot de verschillende zaken die je anders apart moet betalen. Na uitgebreid wikken en wegen besloten we toch voor de total touch te gaan ;-). Daarna ga je het park binnen en namen wij een boot, je kunt ook eerst naar achteren wandelen, maar wij lieten ons varen. De tocht bracht ons naar de brug van de zeventien bogen. Daarvandaan begon onze wandeling door het park naar het uiteindelijke Zomerpaleis. Onderweg werden niet alleen de tempels en paleizen door de bezoekers gefotografeerd, nee, ook wij bleken een ware attractie. Iets anders dat indrukwekkend was was een man die met water Chinese tekens op de straat kalligrafeerde. Een keer kozen we er zelf voor om op de foto te gaan. Dat was dan ook gelijk in prachtige gewaden. Rond 4 uur zijn we weer naar de metro gegaan en besloten om naar Temple Street te gaan. Helaas pakte dat niet uit zoals we ons hadden  voorgesteld, maar we konden wel daar in de buurt even westers dineren bij Big Pizza. Daarna naar het hotel waar we verder heerlijk relaxen.

Video van de dag:

Vandaag, zondag 22 oktober, gaan we naar de campus om te zien hoe Martijn daar leeft, en daarna kijken we wel hoeveel tijd we overhebben om nog meer te doen. Dus met de metro van station Dongsi, met overstap op station Dongsan, naar station Bajiao Amusementspark waar Martijn ons op staat te wachten. Als je denkt dat je er dan bent moet ik je teleurstellen, dit is het dichtstbijzijnde station, vervolgens moet je nog 4 kilometer overbruggen . Om een klein beeld te schetsen hoe groot deze stad is. Dus twee taxi’s regelen. Dat klinkt ook eenvoudiger dan het is, men, en dus ook Martijn, gebruikt hier een app die DiDi heet en te vergelijken is met Uber, maar daar kun je slechts één taxi mee bestellen, zo gezegd, zo gedaan, en gelukkig stond er nog een tweede in de buurt waar de rest in is gestapt met de tekst; “follow that car”, of zoiets. Op de campus hebben we z’n kamer bekeken, een rondleiding gehad en vervolgens heeft Martijn ons meegenomen naar de plaatselijke supermarkt. Beschouw de foto’s hieronder daar genomen als zeer bijzonder, want na een vijftigtal foto’s kregen we ineens te horen dat foto’s maken daar ten strengste verboden was. Een supermarkt precies zoals je je voorstelt, met losse kippenpoten en nog veel meer vlees los voor het grijpen, levende vissen en krabben, etc. Daarna terug naar de campus om te lunchen, we hebben ook even een blik geworpen in de kantine voor de Chinese studenten, maar besloten toch maar naar degene te gaan die ook westerse gerechten op de kaart heeft. Daar troffen we ook zijn kamergenoot en twee Nederlandse medestudenten. Leuke lui. 

Hierna hebben Martijn en een van z’n medestudenten twee didi taxi’s voor ons geregeld waarmee we naar het Olympisch Park zijn gegaan. De chauffeur van onze taxi was van het type, “mij krijg je de p*s niet lauw”, met 40 invoegen op de snelweg was voor deze man geen probleem bijvoorbeeld. Een ervaring op zich in deze gehaaste omgeving, qua verkeer dan. Enfin, aangekomen in het Olympisch Park, om 16:10 uur, wilden we een tour door het stadion gecombineerd met een wandeling op het dak van het stadion, tenminste, 4 van de 7, maar helaas, die bleken na 16:00 niet meer te worden verkocht. Dan alleen maar de tour voor alle zeven. We waren erover eens dat dit stadion aan de buitenkant een stuk prachtiger is dan de binnenkant. En die is echt wel mooi. Gedurende de tour werd het buiten langzaam donkerder, en ook dat was gepland, want het stadion, maar ook het zwembad ernaast, de zogeheten Waterkubus, worden dan prachtig verlicht.

Na dit te hebben bewonderd en gefotografeerd zijn we op zoek naar de metro gegaan om in de buurt van het hotel op zoek te gaan naar iets te eten. De keuze viel dit keer op een restaurant waar ook Chinese gerechten worden geserveerd, maar in dusdanige porties dat je de tafel volbesteld en je vervolgens daaraan te goed doet. Deze keer maakte ook een hele Pekingeend deel uit van die tafel. Voldaan hebben we vervolgens op weg naar het hotel ieder voor zich een ijsje, een kop koffie of iets dergelijks genomen, en hebben aangekomen in het hotel nog een afzakkertje in de lobby genuttigd. Op naar morgen, als we in elk geval het Zomer Paleis gaan bekijken.

Video van de dag:

TF Boys – Our Times

Nadat we met twee auto’s op weg waren gegaan naar Schiphol en we bij de gate weer allemaal verzameld waren wachtte ons een voorspoedige reis naar Beijing. Enkelen konden de slaap weer niet vatten, anderen deden een hazeslaapje(s) van 10 minuten tot een uurtje en om half negen Chinese tijd landen we op Beijing Airport. Ook de diverse paspoort en visa controles gingen voorspoedig en om plusminus half tien werden we losgelaten in de grote stad. Eerst nog even Chinese Yuan pinnen om daarmee buskaartjes te kopen en Martijn begroeten. Ingecheckt in het hotel hebben we eerst wat gegeten van het buffet om daarna eerst anderhalf uur te dutten, het grootste deel tenminste. Na die anderhalf uur kwamen we weer te samen in de hotellobby en besloten ergens in de buurt een kop koffie te gaan drinken. We hadden in de bus vlakbij het hotel al een caffé Bene gespot, dus de keus was snel gemaakt 😁. Na deze heerlijke kop koffie of wat anders voor wie geen koffie wenst besloten we om toch door te wandelen voor een eerste blik op de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede, we waren tenslotte weer helemaal fris. De blik op de Verboden Stad ging nog prima, maar op weg naar het Plein werden we terug gestuurd, dit ging om 16:00 uur dicht, speciale maatregelen in verband met het vijfjarige Nationale Congres dat momenteel wordt gehouden in een gebouw op het Plein vermoeden we. Omdat het eind van de middag dus snel naderde en we nog moesten dineren stelde Martijn als eerste echte Chinese maaltijd iets bijzonders voor, HotPot geheten. Dit is een kokende Pot met gekruid water, bouillon of met andere ingrediënten aangemaakt vocht waar je stukjes vlees, paddestoelen, noedels etc. bij krijgt die je in die pot houdt en welke na een achttal seconden zijn gekookt, een leuke verrassende kennismaking met dit deel van de keuken. Aangezien we, ondanks de korte slaapjes tussendoor eigenlijk allemaal zo’n dertig uur wakker zijn besluiten we met een laatste drankje in de hotellobby het een dag te noemen en gaan we naar onze respectievelijke kamers.

Video of te day:

Level 42 – the Chinese Way