USA 2023

Vandaag is een dag met serieuze en met luchtige uitstapjes, we staan op een redelijk normale tijd op, ontbijten, stoppen nog wat wasjes in de droger, en gaan uiteindelijk op pad naar het Lorraine Motel. In dit motel is Martin Luther King Jr. neergeschoten, en het is nu verbouwd tot het Civil Rights Museum. Een werkelijk waar zeer indrukwekkend museum waar de onderdrukking van de African-American bewoners van de slavernij periode tot in principe nu op voortreffelijke wijze uiteen wordt gezet. We brengen hier dan ook dik twee uur door, en absorberen alle informatie die wordt gegeven. Daarna is het plan om naar Sun Studio’s te gaan. Hier nam Elvis zijn allereerste singeltje op. We eten voor die tijd nog een snel broodje bij Domino’s en gaan dan naar het pand waar de studio zit. We zijn overweldigd bij de busladingen mensen die binnen (en buiten) zijn, en werpen heel snel een blik binnen, maar zijn ook al snel klaar hier en we gaan weer op pad. Naar een supermarkt om avondeten te kopen, en dan op naar ons paleisje op een steenworp afstand van Graceland. Voor Bernard en Ria begint de intensiteit van de trip merkbaar te worden, en ze blijven dan ook lekker in het appartement, maar Bene en Margreet besluiten een Uber te nemen naar het Peabody hotel, hier gaan om 5 uur ’s middags de Peabody Ducks weer naar hun hok op het dak van het hotel, elke dag een heel spektakel die we wel eens willen zien. Zie daar het luchtige deel van de dag ;-). We zijn op tijd voor de wandeling van de fontein naar de lift, maar te laat voor een goede plek, desondanks zien we nog genoeg van het hele gebeuren. Nog een Uber naar huis, waar een heerlijke maaltijd op ons wacht. En verder vanavond nietsdoen, en morgen op tijd melden bij Graceland voor de Ultimate VIP tour die we geboekt hebben.

De video van de dag:

Na een toch ietwat onrustige nacht, er staat een vrachtwagen naast de hotelkamers, en die begint al zeer vroeg met warmdraaien, ontbijten we en stappen vervolgens in om richting Tupelo te rijden. Een ritje van anderhalf uur die Ria soepel aflegt. In Tupelo begint in principe officieel de Elvis ervaring, want hijzelf is daar eigenlijk ook begonnen, of beter gezegd geboren. Het geboortehuis staat nog volledig intact op exact dezelfde plek, en in de loop van de tijd zijn er diverse zaken bijgekomen. Een museum, uiteraard een giftshop, en ook een kapel. En op een heuvel achter het huis het standbeeld “Becoming”, een dertienjarige Elvis met gitaar, met daarachter een Elvis op de top van z’n roem,indrukwekkend. Het geboortehuis kun je ook bezichtigen, maar aangezien het een tweekamer woning is, is dat snel gedaan. Daarna nog door het museum geslenterd en vervolgens op weg naar Memphis. Daar hebben we de komende twee dagen een compleet huis met drie slaapkamers, garage, volledige keuken en livingroom tot onze beschikking, het ligt ook nog eens op een steenworp afstand van Graceland. We installeren ons, en vervolgens gaan Bene en Margreet op pad naar Oxford, MS, en blijven Bernard en Ria in het huis, en maken daar een heerlijke maaltijd voor hun twee die onderweg bij een Walmart is samengesteld, evenals het ontbijt voor morgen en overmorgen. Die rit naar Oxford is voor het Double Decker Arts Festival aldaar waar onder andere Ashley McBryde optreedt, een favoriet van zowel Bene als Margreet. Het is een fantastisch optreden, en we zijn ook zeer onder de indruk van het optreden ervoor, een groep van drie meiden die zichzelf Chapel Hart noemen, zoek ze maar eens op op youtube, en dan vooral hun speciale versie van Jolene. We zijn al met al om middernacht weer in Memphis, en gaan nu fijn slapen. Morgen wachten er een aantal nieuwe uitstapjes op ons.

De video van de dag:

We staan wederom rond 8 uur op, ontbijten, en maken ons,en het appartement waar we twee fantastische dagen hebben gezeten, gereed voor ons vertrek. We rijden tegen half tien weg, met bestemming de Storytellers Hideaway Farm, oftewel, The House Johnny Cash Called Home. Hij woonde de laatste 33 jaar van zijn leven op deze farm, die zo’n 87 kilometer ten westen van Nashville ligt. Daar aangekomen blijken we de enige bezoekers te zijn, en worden we, nadat we de entree hebben betaald, helemaal alleen gelaten in zijn huis. Veel is nog in dezelfde staat gebleven, en we mogen bijvoorbeeld zonder problemen in zijn lievelingsstoel gaan zitten. We genieten enorm, en maken volop foto’s. Na verloop van tijd verlaten we het huis en lopen op advies van de vrouw die ons de tickets verkocht naar een schuur verderop, en daar blijken nog meer verrassingen op ons te wachten. Ten eerste is in die schuur Mark Alan Cash, een oomzegger van Johnny (zoon van Johnny’s jongere broer Tommy) aanwezig, die ons van alles over de daar aanwezige artifacten verteld, maar ons daarnaast ook nog op een privé concert trakteert. Hij zingt een drietal liedjes van zijn oom, een nummer van z’n vader, die ook muzikant was, en een van hemzelf, over z’n oom, nummer heet dan ook Uncle Johnny. Maar daarnaast blijkt in die schuur ook een gedeelte van het huis van Colonel Parker, jazeker, de manager van Elvis Presley opnieuw opgebouwd, het kantoor deel waar Tom Parker Elvis zijn contract laat tekenen. En nog mooier, er staat een pracht van een Cadillac van Elvis (met op het nummerbord uiteraard ELVIS vermeld), en Bernard is dan ook als een kind zo blij als blijkt dat hij gewoon in die Cadillac mag plaatsnemen. Het kost veel moeite, om meerdere redenen, om verder te gaan, maar uiteindelijk moet dat toch. We zetten koers naar de volgende bestemming van vandaag, het Space and Rocket Center in Huntsville, AL. Dit is een aan NASA gelieerde locatie waar mensen worden opgeleid, maar ook een aantal raketten staan opgesteld. waaronder levensechte kopieën van de Saturn V en de Saturn I, en er is een interessante tentoonstelling over het Amerikaanse Space programma in z’n geheel. Wanneer we dit museum verlaten besluiten we alvast een uur verder westwaarts te rijden zodat we morgen al een eindje op weg zijn. We besluiten in Muscle Shoals, AL een hotel te nemen, en we eten zo’n 400 meter verderop bij Rick’s Barbecue. Nu in alle rust dit blog typen, en dan straks op tijd naar bed.

De video van de dag, dit is het nummer van Johnny Cash z’n jongere broer Tommy, dat zijn neefje Mark Alan voor ons speelt, met deze versie van Johnny is de cirkel rond.

De jetlag wordt al dragelijker, gewoon om 8.00 wakker. Rond 9.00 uur ontbeten in het zonnetje op onze veranda. Wat een luxe. Een uurtje later in de auto gestapt en op weg naar het centrum van Nashville. De eerste uitdaging is het vinden van een parkeerplek. Elke parkeergelegenheid die we tegen komen heeft het principe “scan and pay” wat inhoud dat je met je telefoon een QR code scant en met je telefoon ook betaald. Prima systeem maar alleen geschikt voor Amerikaanse en Canadese telefoonnummers. Uiteindelijk vinden we toch een parkeerplek waar je nog ouderwets bij een automaat kan betalen. Daarna eerst een stuk gewandeld en bij de Country Music Hall of Fame and Museum rond gestruind. We zagen al dat bij onze parkeerplek ook een halte voor de Hop-On-Hop-Off bus was. Unaniem besloten dat dit wel een goed idee was, kaartjes gekocht en in bijna twee uur tijd de hoogtepunten van de stad kunnen bekijken. Na een verlate lunch bij het Hard Rock café de auto weer opgezocht en terug gereden naar het appartement om nog even van het zonnetje te genieten. Grote wens van Bernard is om hier te gaan bowlen want zeg je bowlen zeg je Amerika. We vinden een bowlingcentrum met 32 banen op ongeveer een kwartiertje rijden van ons appartement. We reserveren een baan voor twee uurtjes en hebben de grootste lol met de mensen naast ons op de baan. Links een familie, en rechts vier vrienden die elke week samen bowlen, en professioneel ogen, maar ons desondanks hartelijk verwelkomen. Dat is maar goed ook, want de resultaten zijn niet over om naar huis te schrijven maar deze ervaring nemen ze niet meer van ons af. We rijden daarna weer rustig terug naar het appartement en spreken de plannen voor morgen door.

Video van de dag:

We rekken de nacht tot acht uur ’s morgens, en zijn dan alle vier meer dan klaarwakker. Na de ochtendlijke beslommeringen gaan we dan ook op pad. Eerste plan is om in de buurt te ontbijten en dan nog even de Jack Daniel’s Hardwarestore, hun giftshop, te bezoeken. Maar de enige vermelde optie in het grote boek van het motel blijkt een tankstation annex winkeltje te zijn waar we wel een koffie scoren, maar verder niets. We laten de Hardwarestore de Hardwarestore en besluiten de reis naar Nashville aan te vangen, en als we onderweg een ontbijtgelegenheid zien te stoppen. Dat wordt uiteindelijk toch ook iets bij een tankstation, maar met meer opties dan degene in Lynchburg. Daarna nog de laatste kilometers richting Nashville en daar rijden we eerst naar Cooter’s Place. Cooter was in de serie de monteur van de Dukes of Hazzard, en hij heeft de auto’s uit de serie overgenomen en stelt ze nu ten toon. Daarnaast is er, uiteraard zou ik haast zeggen, een hoop te koop rond de serie, en je kunt met alle auto’s op de foto. Een leuk, vermakelijk uitje. Naast Cooter’s zit de Friends of Willie Nelson shop, waar ook een hoop te koop is. We brengen dus een hoop tijd daar door, en gaan dan alvast de tickets ophalen voor de show vanavond in de Grand Ole Opry. Als we die binnen hebben gaan we naar een Walmart en doen boodschappen. We verblijven de komende twee nachten in een appartement en gaan dus zelf koken. Rond half drie arriveren we bij het appartement en worden al van  harte welkom geheten. We besluiten tot de show, die om zeven uur begint niets meer te doen, en blijven lekker op de patio met een boek, een krant, of een tablet om dit deel van het verslag alvast te typen. We eten een heerlijke zelfgemaakte maaltijd en maken ons dan klaar voor een avondje Country, nou, en dat wordt het. Een grandioze show van 7 country artiesten, in leeftijd variërend van bijna 83 tot 21. Maar stuk voor stuk gepassioneerd door de Country muziek.

Na een prima nacht die we tot zeven uur konden rekken hebben we, na een prima ontbijt, voor de eerste keer de auto ingepakt en zijn we op pad gegaan naar Chattanooga. Hier hebben we eerst de befaamde Chattanooga Choo Choo bekeken, en daarna zijn we de Lookout Mountain opgereden. Hier kun je diverse zaken bekijken, en wij hadden ingezet op Rock City. Dit is een tuin waar je rond kunt wandelen, met uiteindelijk een blik vanuit de hoogte over zeven verschillende Staten. Echter, daar aangekomen blijkt de entree $26,95 p.p. en voor de anderhalf uur die wij er gepland hebben is dat teveel. Dus stappen we weer in de auto en rijden richting de volgende halte, Lynchburg, TN. Hier checken we in bij de Lynchburg Country Inn en rijden daarna naar de Jack Daniel’s Distillery voor de Angel’s Share Tour. We hadden de tour om 16:15 geboekt, maar doordat we onderweg een uur verdienen, we gaan van Eastern Time naar Central Time, zijn we ook op tijd bij Jack Daniel’s en geeft de receptioniste aan dat we ook een half uur eerder meekunnen. Dat doen we dus, en dat levert ons een fantastische tourguide op. Ze is zeer informatief, zeer grappig en erg adrem. Na anderhalf uur langs de diverse delen van het distilleer procest gewandeld te hebben begeleid door haar informatie eindigen we uiteindelijk in de proeverij, met vijf heerlijke whisky’s. Aangezien zus Ria geen druppel drinkt wordt ze door de guide omgedoopt tot Baby Angel, en als ze hoort dat ze komende maand 45 jaar met zwager Bernard is getrouwd ontlokt ze de complete groep een applausje. We gaan na de tour op zoek naar een restaurant en eindigen uiteindelijk bij de Bluegill Grill, dit blijkt een fantastisch restaurant op het water met grandioos eten.

De video van de dag:

Na een rustig ontbijt lopen we tegen half acht naar het vliegveld van Bremen. Wat een verademing vergeleken met bijvoorbeeld Schiphol. We zijn dan ook in 5 minuten door de security. En ook inchecken kost niet veel meer tijd. Vervolgens dus wachten tot de vlucht vertrekt. Precies op tijd. Aangekomen op Schiphol moeten we nog even door de paspoortcontrole, wat ons een kwartiertje kost, en dan wachten op het vertrek naar Atlanta. Na een goede vlucht, met wel enige malen wat turbulentie komen we drie kwartier eerder dan gepland aan. Vervolgens zijn we wel zo’n twee uur kwijt aan Border Control en de huurauto ophalen, maar dan kunnen we ook rond zes uur op stap richting ons eerste appartement. Tenminste, er was een appartement geboekt, maar daar aangekomen doet de eigenaar open, en keek ook ons verbaasd aan. Hij was al een tijd gestopt met het verhuren. Dus daar staan we, zonder slaapplaats. Gelukkig zijn er om de hoek een aantal hotelketens, en dus boeken we een hotelkamer bij Holiday Inn Express. We eten aan de overkant bij de Outback. En nu is het tien over tien ”s avonds, wat betekent dat het in Nederland tien over vier ”s nachts is. Morgen de eerste echte vakantiedag.

De video van de dag is vanzelfsprekend: