Dag 18

We split up.

Terwijl Bene en Margreet er al vroeg op uit gaan met de auto doen Klaas en Wilma het rustig aan. Helaas is het buitenzwembad al winterklaar gemaakt en daarom wordt er andere afleiding gezocht. We gaan uitgebreid ontbijten, regelen de shuttlebus naar de Mall en lezen nog even de USA Today. De chauffeur van de shuttlebus, die ons gewoon even gratis afzet bij het winkelcomplex, vertelt ons dat de receptioniste van dienst ook uit Nederland komt.

We lopen langs alle winkels, doen wat laatste aankopen, drinken een laatste kopje koffie bij de Starbucks en hebben een heel leuk gesprek over vakanties met een medewerkster bij een cadeauwinkel.  Halverwege omhelst ze ons zelfs “I do huggs”. We gaan daar ook lunchen en kunnen eindelijk lunchporties bestellen. Geinig is dan wel weer dat Wilma maar één bijgerecht wil, maar dat kan natuurlijk niet. “We do two sides”.

We bellen de shuttle weer en bij terugkomst in het hotel roept Klaas bij de receptie: ” Wie spreekt hier Nederlands?”. En zo hebben we na bijna drie weken weer eens een gesprek – met vreemden – in onze moedertaal en hoeven we niet uit te leggen waar Groningen is. Ze gaat ook nog in Klaas zijn Nederlandse elftalshirt op de foto. Haar naam is overigens Wilma.

En ondertussen bij Bene en Margreet … als Groundhog Day bestaat mag het vandaag zijn.
Wij hadden een prachtige dag.
Zoals al aangegeven zijn we op tijd in de auto gestapt en richting Flight 93 Memorial gereden.
Flight 93 was het 4e vliegtuig dat op 9/11, doordat personeel en passagiers in actie kwamen, niet zijn oorspronkelijke doel, hoogstwaarschijnlijk het Capitol in Washington, bereikte maar in een veld bij Shanksville,  PA crashte. Er is een bescheiden herdenkingsplaats ingericht op de bewuste plek. Er is een wall of names voor de veertig personen aan boord en uiteraard het ondertussen bekende visitorcenter waar in een overzicht de gebeurtenissen van die ochtend worden weergegeven. Opvallend waren de 5 schoolbussen vol kinderen die op hetzelfde moment daar waren. Vooral opvallend door de respectvolle wijze waarop de kinderen de memorial bekijken.

Na een klein uurtje bij de memorial stappen we weer in en rijden naar Punxsutawney,  plusminus 110 km ten noorden van de memorial. In Punxsutawney wordt elk jaar op 2 februari door Punxsy Phil voorspelt of de winter nog lang zal duren, of dat de lente snel zal inzetten. Dit gebeuren wordt elk jaar van oost- tot westkust live uitgezonden maar is nog bekender door de film Groundhog Day waarin Bill Murray als verslaggever blijft hangen op die bewuste 2 februari in Punxsutawney. Er is de ondertussen ook overbekende volunteer die ons vertelt over de plaats waar dit allemaal plaatsvind en ons ook met de woning van Phil op de foto zet. We willen afscheid van hem nemen maar komen niet weg zonder een persoonlijk cadeautje van hem. We worden officieel lid van de Punxsy Phil Fan Club en krijgen elk een prachtige munt om het te bezegelen.

Hierna rijden we, evenals dat we naar de memorial en naar Punxsutawney zijn gereden, door prachtig geaccidenteerd terrein, onder andere ook door Amish Country, weer terug naar het hotel in Pittsburgh en gaan onze koffers herinrichten voor de terugreis.

We hopen dat jullie met plezier onze belevenissen gevolgd hebben. Als ik de reacties die zijn achtergelaten op de site zo lees is dat waarschijnlijk wel het geval. Bedankt voor die, maar ook andere reacties die ons bereikten. Wij hebben in elk geval weer een prachtige trip door weer een ander gedeelte van dit mooie land gemaakt.

Flight 93 Memorial

Flight 93 Memorial

Wall of Names

Gobbler’s Knob, home of Punxsy Phil

Punxsy Phil en wij

En de song of the day is: